سایت خبری ویرا- مطبوعات کاغذی با عمر بیش از ۱۴۰ سال بیشترین تاثیر را در کنار رسانه‌هایی چون صدا و سیما ، رسانههای اینترنتی و رسانههای مجازی داشته است و این صنعت در ایستگاه بی‌توجهی نفس‌های آخر خود را می‌زند.
روزگار سخت روزنامه‌نگاری با افزایش قیمت فیلم و زینک و نایاب شدن زینک و کاغذ عملا چاپ نشریات را با چالش بسیار جدی مواجه نموده و تیراژ برخی از نشریات محلی به کمتر از ۵۰۰ نسخه رسیده است و هم‌چنین روزنامه‌ها هفته‌نامه و هفته‌نامه ماهنامه شده‌اند.
چاپ‌خانه‌های کشور نیز به تبعیت از نبود زینک و افزایش قیمت کاغذ به عنوان یک صنعت در آستانه‌ی تعطیلی است و دولت نیز راه برون‌رفتی برای این مسئله نیافته است.
در بلبشو و آشفتگی بازار ارز و دلار، سلطان سکه همه‌ی نشریات مکتوب را به اغما برد و بیشتر نشریات کاغذی نیز به دلیل نداشتن نظم در انتشار با عنایت معاونت وزارت فخیمه‌ی ارشاد از ماده ۱۶ بهره‌مند شدند و قصه‌ی پرغصه‌ی نشریات مکتوب سرنوشت تلخی را سپری می‌نماید.
کاش از معاونت مطبوعاتی فرهنگ پرسیده شود که این معاونت در شرایطی که کلاه‌گیس و سنگ‌پا و دسه بیل از ارز دولتی برخوردار می‌شوند چرا کاغذ با ارز دولتی وارد نمی‌شود تا هم از قطع درختان شمال کشور جلوگیری شود و هم حیات را به رگ‌های سرد نشریات مکتوب برگرداند؟!
براستی وقتی غذای روح نسل امروز با ارز دولتی تامین نشود غذای جسم و گوشت برزیلی و مرغ یخ‌زده در سفره‌‌های کوچک مردم چه نقشی می‌تواند داشته باشد.؟!
هر چند معتقدیم با ظهور و بروز فضای مجازی نشریات مکتوب از سبد خرید مردم به تدریج حذف شده و این امر غیر قابل اجتناب است و به دلیل دسترسی آسان و ارزان به فضای مجازی روزنامه‌های سراسری و هفته‌نامه‌های محلی جای خود را به تلگرام و اینستاگرام داده‌اند اما باید پذیرفت سرمایه‌ی اصلی کشور در عرصه‌ی روزنامه‌نگاری مبتنی بر تجربه در نشریات کاغذی در حال فاصله‌گرفتن و کناره‌گیری از این محیط رسانه‌ای هستند و چنانچه دولت برای این موضوع چارهاندیشی ننماید فعالیت حرفه‌ای روزنامه‌نگاری در کشور با ضعف محتوایی و ساختاری جدی مواجه خواهد شد.
ناگفته پیداست که روزنامه‌نگاران و خبرنگاران حرفه‌ای ناگزیر بایستی در فضای مجازی و رسانههای اینترتی نقش‌افرین باشند و هدایت این قایق تندرو را در دست بگیرند اما با وجود مشکلات اقتصادی ناشی از افزایش هزینه‌های چاپ و کاهش درآمد صاحبان و مدیران مسئول نشریات کاغذی ، این حس نوستالژی ناشی از خوانش روزنامه‌های کاغذی و کتاب و محتوای فاخر به تدریج جای خود را به محتوای ساندویچی و فاقد اعتبار داده است که امیدواریم نخبگان رسانه‌ای خود با همراهی ارشاد برای این معضل چارهاندیشی نمایند.
رمز ماندگاری و بقای نشریات مکتوب روی‌آوردی به گزارش‌های تحلیلی و یادداشت‌های خبری و تهیه‌ی محتوای مخاطب‌پسند است و به تدریج این نشریات باید انتشار اخبار کوتاه را به فضای مجازی بسپارند.
