ایلام - فصلی دیگر از تاریخ خونبار و عبرت آموز محرم آغاز شد و محرمی و عاشورایی دیگر از راه رسید.
عوام شاید واقعه محرم را یک حادثه تلخ دینی - مذهبی و تاریخی بنگارند اما اگر به بطن چگونگی شکل گیری این حادثه دقت کنیم به فراست در می یابیم عاشورا یک نهضت کاملا سیاسی است.
نهضتی که از همان دمادم شکل گیری در مدینه، انجام یک حج الوداع ناتمام و کج کردن مسیر سفر از مکه به عراق همگی از روی درایت سیاسی و نشات گرفته از یک نگاه فرادینی است.
در طول تاریخ سیاسان، سالوسان و نان دین خوران سعی و اهتمام زیادی داشته اند که قیام کربلا را یک حرکت دینی و مذهبی در بین مردم جلوه دهند و از عمق ماجرا که برگرفته از سیاست است مردم را ناآگاه بگذارند.
هرچند بطن نهضت عاشورا سیاسی و هشداری است، اما خواسته یا ناخواسته از روی زیرکی و رندی یا از باب ترحم، امام حسین را فردی مظلوم و ستمدیده به ما معرفی شده که خود و خاندانش نیازمند جرعه ای آب هستند و این روش و سیره ناصواب تاکنون ادامه دار بوده است.
تشنه کامی و بی یار و یاوری امام حسین علیه السلام و یارانش بر اهداف قیام چربش پیدا کرده و همه اشک و ماتم های عوام نیز برای این ۲ مقوله است، در حالیکه باید حسین (ع) و یارانش را قهرمانان و اسطوره هایی دانست که باوجود آگاهی و اشراف از سرنوشت راهی که بدان رهسپار شده اند، بی مهابا و واهمه به دل خطر رفته اند.
خود حضرتش به عیان هدف از قیامش را احیای سنن مغفول مانده جدش رسول اکرم (ص)، زنده کردن امر به معروف و نهی از منکر و اعتراض به شیوه های زمامداری حاکم وقت بر می شمارد و در نتیجه همچون یحیی نبی شهید امر به معروف و نهی از منکر می شود.
در طول تاریخ بشر از همان ابتدا که انسان پای بر روی این کره خاکی گذاشت تاکنون و تا آینده، زمین جنگ ها و قیام های زیادی به خود دیده و خواهد دید اما هیچ نبردی به تاثیرگذاری و ماندگاری قیام عاشورا نبوده است.
اگر خوب به اصل و هدف این قیام و معجزه ماندگارش دقت، تعمق و تفکر کنیم، در می یابیم چرا دشمنان از این نهضت و اهداف پس پرده آن بیمناک و سعی دارند مردم را از عمق ابعاد این نهضت دور و گمراه نگه دارند و صرفا یک قیام خونین و مظلومانه با امامی تنها و تشنه کام به مردم معرفی و آنها را سرگرم کنند.
امام حسین (ع) که بعد از مرگ معاویه و بر مسند نشستن یزید بر نوع حکومت داری وی اعتراض داشت، بیعت با یزید را نپذیرفت و پیشنهادهای فرزند نحس معاویه مبنی بر ماندن در مدینه و سکوت کردن در برابر نوع حکومتش یا مهاجرت به یکی دیگر از سرزمین های مسلمان و تشکیل یک حکومت اسلامی مطابق خواست خود را رد کرد و جهاد و قیام علیه حاکم لاابالی را که می دانست سرانجامش مرگ خواهد بود، انتخاب کرد.
امام حسین علیه السلام آگاهانه و از روی اختیار اما بر اساس جبر حاکم بر زمان خود راه جهاد و قیام را به سکوت و زنده ماندن که همانا مشروعیت بخشیدن اجباری به حکومت یزید بود یا کوچ کردن به دیگر سرزمین های اسلامی ترجیح داد و مصمم و قاطع به پیشواز مرگ رفت و زیباترین مرگ را در طول تاریخ بشریت رقم زد.
مرگی که هنوز و در پس قرن های متمادی از جوشش نیستاده و همواره در قلیان و تب و تاب بوده و راه گشای ملت های آزاده و آزادی خواه در اقصی نقاط جهان اعم از جامعه مسلمانان یا غیر مسلمانان شده است.
باید بدانیم امام حسین، شهید آب، بی یاوری یا حکومت و زمامداری نبود بلکه وی شهید قیام بر عصیان کسانی بود که دین را عامل و دستاویزی برای عوام فریبی قاطبه مردم ساده لوح و ترسو به منظور مشروعیت بخشیدن به حکومت خود کرده بودند.
همان مردم نادانی که پیشتر فریب قرآن های بر سر نیزه را خوردند و بعدتر هم با چند سکه درهم و دینار و اشرفی زرخرید یزید و ابن زیاد شدند و زندکی ذلیلانه زیر لوای حکومت غاصبانه بنی امیه را به همراهی با قیام امام حسین ترجیح دادند.
آن روزگار دشمن تلاش زیادی کرد که بازتاب نهضت عاشورا را در نطفه خفه کند اما هرچند جنگ نابرابر به شهادت امام حسین و یارانش انجامید اما فریاد حق خواهی آنها در زمین کربلا خاموش نماند و در تمام طول تاریخ پیچید و به ما رسید.
امروزه هم تمام سعی دشمن این است ما را با بدعت ها و نیرنگ ها با حسین تشنه لب شهید مشغول سازد تا از حسین دلاور و از جان و مال گذشته دور شویم.
اکنون جبهه همان جبهه است و یاران حق و باطل نیز همان ها هستند و بازهم یاران جهل و تاریکی با اعوان و انصار خود به میدان آمده اند تا با فرافکنی های خود به طرق مختلف نور حقیقی قیام امام حسین را خاموش یا کمسو کنند، چرا که آنها به درک واقعی قیام عاشورا و زلزله های بنیان کن این نهضت واقف و تمام تلاش خود را به کار گرفته اند تا مردم به درک واقعی از اهداف قیام کربلا نرسند و دلخوش و مشغول ذکر و نوحه شوند و از امام حسین قهرمان دور باشند.
ولی حسین (ع) شهید آگاهی بخشی به مردمان زمانه خود بود که معجزه قیامش و پژواک فریاد ظلم ستیزیش در پس قرون متمادی به ما رسیده و این ما هستیم که نه با نگاه صرفا دینی بلکه با اندیشه سیاسی هدف و اصل نهضتش را واکاوی کنیم و واقعیت ها را برای عوام بازگو کنیم، به قول شهید مطهری اندیشمند و متفکر بزرگ جهان اسلام، از حسین مظلوم تشنه کام یک حسین قهرمانِ شجاعِ ظلم ستیز به همگان معرفی کنیم.
در تشنه کامی، مظلومانه و غریبانه جان دادن امام حسین و یارانش شکی نیست، اما نباید بگذاریم این ابعاد سطحی و ظاهری بر اصل قیام و هدف واقعی نهضت عاشورا سایه افکند و ما را از اصل و ریشه دور کند.
در این راه مداحان، شعرا، روحانیون و منبری ها، پژوهشگران علوم دینی و سیاسی، هنرمندان، صاحبان قلم و رسانه نقشی بسیار مهم در ایجاد انحراف فکری یا هدایت و آگاهی بخشی به مردم در شناخت دقیق از اهداف امام حسین (ع) دارند./ایرنا
