خطر اتحاد لومپنها و پوپولیستها

?لومپن(لمپن)ها مفت خورند، با روشهای ناشایست وغیر اخلاقی کسب درآمد می نمایند. 

در زیر پوست آنها سالوسی و چرب زبانی موج می زند. در ملاقاتهای انتخاباتی واژه های؛ نوکرتم، کوچکتم، چاکرتم، خاک پای شما هستیم از دهن لومپن ها بیرون می‌ریزد. به طرز عجیبی رفتار خود را توجیه و تفسیر می نمایند، به طرز نفرت انگیزی قدرت را دوست دارند. چنانچه برنامه های  توسعه ای عاریتی باشند، ازدرون خودجامعه به مثابه یک نیازاحساس نشوند، نهایتا به گسترش لمپنیسم ختم خواهند شد. همانند سیاسیونی که اخلاق حرفه ای ندارند، با روشهای نادرست برای به دست آوردن آراء اکثر مردم تلاش می نمایند.

همین روند باعث باز تولید عقب ماندگی می گردد.

? سرمایه‌گذاری به منظور توسعه در ایران محصول سیر تحول تاریخی و توسعه طبقات اجتماعی نیست، بلکه اغلب محصول وامهای و تسهیلات پرداختی ازطرف دولتها است. پرداخت وامهای غیر کارشناسی نه فقط به تولید کمک ننموده اند بلکه تورم را شدید تر کرده…

به همین خاطر است که پوپولیسم در جامعه ما به سمت و سوی لومپنیزم توده ای و تمایز اجتماعی- اقتصادی میل دارد، اینچنین روندی نمی تواند به توسعه ختم شود چون در ذات و بنیان خود ضد توسعه است.

? عوام فریبی نوعی بیماری است که فقط با “فکر واندیشه”مردمان همان سرزمین قابل درمان است. درصورت بی توجهی، جامعه با طیف گسترده ای از لومپنها و پوپولیستها روبرو خواهد شد. حسرت پولدارشدن، تظاهر به با کلا س بودن و تظاهر به ثروت داشتن، تظاهر وافتخار به دکترومهندس بودن، هرکدام نوعی از لوپنیسم است. لومپنها قدیم همدیگر را با اسمهای مانند ؛ اصغرقاتل، شعبان بیمخ ، کمال نفتی، علی دزده، احمد خوش شانس، جگرکی و… صدا می‌زدند.

? اما نسل جدید لومپنها مانند گذشتگان دستمال قرمز بر دورگردن نمی پیچند، قمه برکمرندارند، فحشهای آبدارنمی دهند، بلکه لومپنیسم با شمایل جدید بین تحصیلکردگان شیوع پیدا کرده. تحصیلکرده ای که برای پیشبرد اهداف ناصحیح خود، ازاعتقادات وباورهای دینی مردم به منظور کسب ثروت و قدرت سوءاستفاده مینماید اصل لومپن است. لمپنهای جدید گفتمانی خالی از درک مفهوم دارند. ادبیات و کلام آنها مملو از “مزخرفات مدرن” است. 

 مثلا” در فرهنگ ما  فاتحه گفتن  امری پسندیده ونیکو است.. 

?آیا حضور کاندید در مراسم فاتحه ای که: ” نه متوفی نه بازماندگان”  هرگز نه او بچشم دیده اند ونه می شناسند، خود عین لمپنیسم نیست؟؟. هرگاه کسی با روشی نمایشی رفتاری را انجام دهد ولی دردرون خود نیت و دغدغه فرد و جامعه را نداشته باشد رفتارش لمپنانه است. 

آنها به دنبال نفع خویش هستند، منافع فردی کوتاه مدت و ناچیز خود را بر برمنافع بلند مدت عموم ترجیح میدهند. پوپولیستها از نظر تقبل مسئولیت اجتماعی سیاسی و توان علمی بسیار ضعیف و ناتوانند.

? هرگاه وارد صحنه های سیاسی اقتصادی شوند باز فقر اخلاقی وعلمی دارند. خود شیفتگی و غرور در پس نمایشهای دلسوزانه وغیر واقعی آنها موج میزند. اتحاد خطرناک لمپنهای وپوپولیستها باتوجه به خود شیفتگی که دارند، تولید و سرمایه گذاری و توسعه اقتصادی را به محاق می برد