✔️هنر مدرن ، بیگانه یا خودی

 ?از استادانی هم دراین رشته ها دعوت به عمل آمد که در کناربرگزاری کارگاه های جانبی از نکات برجسته جشنواره به حساب می‌آمد.  

نکته اینکه برگزارکنندگان همیشه درراستای سیاست واهداف خاص خود جشنواره ها را سامان می دادند، ولی اینبار برگزاری جشنواره با موضوع آزاد ، آزادی عمل بیشتری را برای جوانان به همراه آورده بود ، اما درعمل باید دید که این آزادی عمل وتکثر آثار تا چه حد توانسته انتظار هنرجویان ، دانشجویان تجسمی ، مخاطبان ومنتقدانش را پاسخ دهد؟ 

? برای پاسخ به این سوال اول باید مفهوم هنررا دریابیم وبعد بدانیم که ما ازهنرمند چه انتظاری داریم  وچطور می توانیم از نیت واقعی هنرمند سردرآوریم ؟ مثلا من بیایم عکس پدربزرگم را بیاورم وبه همان شکل از آن طراحی کنم یا گل وبلبلهای حاشیه ی خطوط را نقاشی کنم، یاحروف فارسی را به همان شکلی که میرعماد یا ملا محمدحسین تبریزی سیصدسال پیش نوشته اند و قوام داده‌اند خطاطی کنم،هنرمند هستم ؟  

منظور ازهنر چیزی نیست که به چیزی که سازنده اش آن را یک اثر هنری بداند نسبت داد . هنر اثریست که در آن خلقی نوصورت می گیرد .چنان خلقی که تاکنون کسی در دنیای هنر به آن دست نیازیده .با این اوصاف آیا می توان هرچیزی را هنر، وصاحبش را هنرمند قلمداد کرد؟  متاسفانه معضلی که گریبانگیر هنرامروزما شده است،کپی کاری وسرقت ایده است . یعنی هنرمند، از ناآگاهی مردم ، مخاطبین ودست اندرکاران استفاده می کند.  ایده وشاکله ی اصلی آثارهنرمندان معروف را برگرفته وبا تکیه برآن به خلق اثرمی پردازد با اندکی تغییرات دررنگ ،فرم ومواد تشکیل دهنده ، مثلا در همین جشنواره در بخش آثار حجمی نمایشگاه  مجسمه معروف” اگوست رودن “به نام( متفکر)به همان شکل وصدالبته نامتقارن تر وشلخته تر به نمایش درآمده است. یکی تابلو کرانیکای “پیکاسو” را دستمایه کارش قرارداده ودیگری اثری از”کاتوزیان”راکشیده ودو فرمه کرده است .در جای دیگر جوانکی خلاق یکی از پرتره های مریلین مونرو اثر” اندی وارهول “را برگرفته و وسط یک تابلو کار گذاشته است.  

?بدبختانه نمونه های فراوانی از این سارقان ایده در نمایشگاه های معتبرتجسمی کشورهم به چشم می خورد . اخیراهم نمایشگاهی در خانه هنرمندان تهران برگزارشد که یاروکاسه توالتی به نمایش گذاشته که صد سال پیش “مارسل دوشان” آن را طراحی کرده بود وجالب اینکه بابت آن پنجاه میلیون تومان وجه رایج مملکت را از خریدار طلب می کرد.حالا اگر کسی پیدا بشودو بگوید که هنردرعصر کنونی ما مرده است ! زیاد بی راه نگفته!! 

? اما در بخش آثارعکاسان این نمایشگاه قضیه فرق می کرد . اینجا اگرچه شرکت کنندگان دسته جمعی یا انفرادی ازهم سلفی می گرفتند ومجالی برای حضور مخاطبان وتماشای عکسها نبود.اما نکته جالب توجه در موردعکس ها اینست که اکثرا طی 3 روزاقامت عکاسان در ایلام گرفته شده که خود مروج تمرین دیدن ،آموختن ودریافتن است که یکی از ملزومات هنر عکاسی ست ، که در جای خود پاس داشتنی ست . این عکسها به شیوه ی عکاسی مستند اجتماعی با نگاهی به زندگی امروز مردم، ظهور توسعه شهری در کنار طبیعت ایلام به نمایش گذاشته شده اند، به همان شکلی که هر روز در برابر ساکنان شهر اتفاق می افتد اما چون جزء ادات وزندگی روزمره ماست ،کسی نگاهی به آن نمی اندازد ودر باره اش هم فکر نمی کند .    

?اما از دیگراتفاقات وابتکارات خوشایند جشنواره فراخوان طراحی پوستر وتصویر سازی جشنواره با عنوان (در خیابان راه رفتم)بود که آثار متفاوتی خلق شده وتمامی آثارهم یک جا به نمایش گذاشته شده بود.